پایگاه بسیج شهید درودگر نژاد گچساران

خوشبختانه نظر امام خمینی در این باره به قدری روشن و واضح است که نیازمند هیچ توضیح و تحلیلی نیست. ما اگر هنوز بر سر پیمانهای بی شماری که با امام بسته ایم، وفا داریم باید در آموزه ها وهشدارهایی که امام خمینی خطاب به عزیزان بسیجی و سپاهی و ارتشی فرموده اند تأمل کنیم.
اولاً امام خمینی اقتدار ارتش و سپاه و بسیج را موجب اعتلای کشور و مایه حفظ انقلاب و استحکام نظام می دانستند تا جایی که فرمودند: « من تا آخر پشتیبان ارتش و سپاه و بسیج خواهم بود و تضعیف آنان را حرام می دانم» (صحیفه امام، ج 21، ص 357)
بدیهی است حفظ چنین جایگاه با عظمت و مهمی مستلزم رعایت آداب و شروطی است که اگر آن شروط از دست برود آن جایگاه نیز سقوط خواهد کرد. مهمترین شرط از دیدگاه امام خمینی اجتناب و پرهیز نیروهای مسلح از دخالت در امور سیاسی کشور است. عین سخنان امام چنین است: « باید سعی کنید جهات سیاسی در سپاه وارد نشود، که اگر افکار سیاسی وارد سپاه شود، جهات نظامی آن از بین می رود. همیشه به سپاه سفارش کنید که آنان خودشان را یک جنگنده خدمتگزار مردم بدانند.» (صحیفه امام، ج 18، ص 45)
امام خمینی در پیام 29 فروردین 1361 خطاب به تمامی نیروهای نظامی چنین می نویسد: «از امور مهمی که باید تمام نیروهای مسلح از آن پیروی کنند و اغماض از آن به هیچ وجه نمی توان کرد و باز هم تذکر داده ام، آن است که هیچ یک از افراد نیروهای مسلح، چه رده های بالا یا پایین در حزب وگروهی با هر اسم و عنوان نباید وارد شوند، هر چند آن حزب و گروه صددرصد اسلامی و به جمهوری اسلامی وفادار باشند. » (صحیفه امام، ج16، ص203)
امام خمینی، همان عزیزی که بوسه بر دست و بازوی بسیجیان و سپاهیان را افتخار می دانست و آنان را در خالصانه ترین مناجاتهای خویش دعا می کرد. در سخنانی خطاب به اعضای سپاه چنین بیان می کند: « برای سپاهی ها جایز نیست که وارد بشوند به دسته بندی، و آن طرفدار آن یکی، آن یکی طرفدار آن یکی. به شماچه ربطی دارد که در مجلس چه می گذرد؟ در امر انتخابات باز هم به من اطلاع دادند که بین سپاهی ها هم باز صحبت هست. خوب ! انتخابات در محل خودش دارد می شود جریانی دارد، به سپاه چه کار دارد که آنها هم اختلاف پیدا کنند؟» (صحیفة امام، ج 19، ص12)
و نیز در جمع مسوولین نظام به مناسبت سالروز تولد امام هشتم (ع) می فرماید: « همة دنیـا کـه دنبال ایـن هستند کـه ارتششان از امـور سیاسی کنار باشد، آنها یک چیزی می فهمند که می گویند این را ـ ما که می خواهیم که سپاه و ارتش جندالله باشند و دسته بندی نداشته باشند و جهات سیاسی را کنار بگذارند، برای اینکه اگر جهات سیاسی و مناقشات سیاسی در سپاه رفت و در ارتش رفت، باید فاتحة این سپاه و ارتش را ما بخوانیم.» (صحیفه امام، ج19،ص 11)
و در آخر قسمتی از بند «ل» وصیت نامه سیاسی الهی حضرت امام(س) جان کلام و تکمیل گفتن این پاسخ خواهد بود و انتظار است با عمل به آن وفاداری خود را به آرمان ها و اهداف آن امام راحل به اثبات برسانیم:
«وصیت اکید من به قواى مسلح آن است که همان طور که از مقررات نظام، عدم دخول نظامى در احزاب و گروهها و جبهه‏ها است به آن عمل نمایند؛ و قواى مسلح مطلقاً، چه نظامى و انتظامى و پاسدار و بسیج و غیر اینها، در هیچ حزب و گروهى وارد نشده و خود را از بازیهاى سیاسى دور نگه دارند. در این صورت مى‏توانند قدرت نظامى خود را حفظ و از اختلافات درون گروهى مصون باشند. و بر فرماندهان لازم است که افراد تحت فرمان خود را از ورود در احزاب منع نمایند. و چون انقلاب از همه ملت و حفظ آن بر همگان است، دولت و ملت و شوراى دفاع و مجلس شوراى اسلامى وظیفه شرعى و میهنى آنان است که اگر قواى مسلح، چه فرماندهان و طبقات بالا و چه طبقات بعد، بر خلاف مصالح اسلام و کشور بخواهند عملى انجام دهند یا در احزاب وارد شوند که- بى‏اشکال به تباهى کشیده مى‏شوند- و یا در بازیهاى سیاسى وارد شوند، از قدم اول با آن مخالفت کنند. و بر رهبر و شوراى رهبرى است که با قاطعیت از این امر جلوگیرى نماید تا کشور از آسیب در امان باشد.» (صحیفه امام، ج‏21، ص 433)